Bir gün arkadasla öyle sersem sersem yürüyoruz. Bir anda yanimizdansonsürat bir minibüs geçti. Biz 'Freni patladi' filan demeye kalmadan,minibüs kafadan elektrik diregine bindirdi.Hemen kostuk, yardim edelim diye.Minibüse ulastigimizda manzara suydu.Yolcularin kiminin kasi açilmis, kiminin dudagi patlamis... Dagilmisvaziyetteler yani.Ama bir tuhaflik var. Çünkü o hallerine ragmen, gözlerinden yaslar gelecek sekilde gülüyorlar. Biz ne yapacagimizi sasirdik. 'Ne oldu?' diye sorduk.Bir iki tanesi, güçlükle 'So-för, so-för...' diyebiliyor ama yinegülmeye basliyorlar.Bu sarsici manzaranin aslini ögrenebilmek için 2-3 dakika geçmesigerekti.Meger soför, tükürürken minibüsten düsmüs.Hani, bizim soförlere özgü, giderken kapiyi açip disari tükürmehareketivardir ya. Baba, dengeyi tutturamamis, tükürükle beraber, gümbürtasagidüsmüs.Minibüs de kontrolden çikip direge bindirmis